top of page

A TURQUÍA EN PLENA PANDEMIA

Actualizado: 10 ago 2020

PRELUDIO DE UN VIAJE


Siempre he sido bastante tozudo y casi sin quererlo acabo haciendo las cosas "cuando no toca" o cuando me dicen que no es el momento. Ahí es cuando más ganas tengo de hacerlo.

Aunque esto de Turquía... es algo que viene desde hace años. Sueños recurrentes, personas, muchas coincidencias... y algo así como un impulso vital que te empuja hacia un lugar sin saber muy bien porque. ¿Que... Por qué me voy? Pues por lo mismo que muchos se irían a otro sitio o darían un giro a su vida de 180 grados. Terminas la carrera, cansado de compaginar un curro con el siguiente, con ganas de comerte el mundo de una forma diferente, buscando salir de tu zona de confort, enfrentarte a la vida de verdad, exponerte al fracaso y al aprendizaje.


Quizás este sea el principal objetivo de esta sección... dejar aquí recogidos los fracasos, aciertos y aprendizajes, para mí, para que pueda servir de ayuda a alguien, o para simplemente entretener.


Lo cierto es que esta sección (El Viaje) será algo así como un cuaderno de bitácora, un diario y un manual de ayuda al viajero, al superviviente, al que como yo en estos momentos, tenga ganas de soñar y de lanzarse a su propia aventura sea cual sea. Voy a abrirme en canal y a ser muy sincero sin ningún tipo de pretensión porque no quiero ser de esos que ensalzan su historia sin contar el barro que hay que llevar en los pies y las ayudas y golpes de suerte que nos ayudan en el camino.

Quiero que esto sea sincero y útil para mí y para vosotros.

Ahora mismo a día 07/08/2020 escribo esta entrada pensando en como preparar el viaje a Turquía en algo menos de 3 meses.


De vez en cuando iré haciendo un seguimiento de los objetivos que pretendo alcanzar y del desarrollo del viaje. Hablaré de programas de formación, búsqueda de empleos y oportunidades y contaré mi experiencia allí a nivel personal y profesional.

Dende Galicia miña terra, de Vigo miña cidade, dos montes e praias do morrazo o meu refuxio...

Ate Estambul, unha terra nova por descubrir, un novo comezo, un lugar de soños por atopar.

Redescubro neste impulso por marchar o valor da terra que deixo atrás, atopo un desexo de levala comigo e unha necesidade de traer nalgún momento cousas de volta, supoño que niso consiste a emigración, en chear a maleta de saberes para voltar a compartilos, e facer medrar o fogar tendendo pontes entre os vellos e os novos mundos.




Bien y después de tanta épica-retórica-sentimentalista...


Vamos al lio!



 

Vale, okay me piro a Turquía


¿Cuándo?

Pues en unas 10/11 semanas desde que escribo esto, aunque la planificación comienza en tiempos de cuarentena, cuando por fin tuvimos tiempo para pensar.

¿Cómo? ¿y con que dinero?


Bien aquí viene lo gordo.




Dos realidad que se acabaron mezclando, la primera es que me voy allí con ayuda del programa Erasmus+ aunque el que tenga experiencia sabe como son este tipo de becas con el tema de las ayudas, a veces llegan cuando estas en el país en cuestión y otras un año después de que hayas vuelto y tenido que vender el coche. *Actualización: Por suerte me han confirmado que en el caso del Erasmus+ percibes el 80% de la ayuda al comienzo de tu estancia. (En relación con las becas estoy preparando un post que subiré más adelante).

Teniendo esto en cuenta, la segunda realidad es que pretendo no solo estar tres meses, sino vivir allí una temporada, tuve que prever unos ahorros. Me había fijado un objetivo de 5000€ un dinero con el que podría vivir más de un año sin trabajar.

A ver, tengamos en cuenta que en este momento la Lira Turca está bastante devaluada en relación al euro. Mientras escribo esto, el cambio sale que 1€= 8,6 Liras turcas. Os dejo el link de google: https://www.google.com/search?q=euros+a+liras&oq=Euros+a+lira&aqs=chrome.0.0j69i57j0l6.10787j1j7&sourceid=chrome&ie=UTF-8


El objetivo de los 5000€ era algo fácilmente alcanzable para el Yago de antes de la pandemia...un pasado donde era algo más feliz en mi ignorancia de lo que estaba por venir. Pero volvamos al futuro.


Lo bueno de tener ahorros es que puedes destinarlos a cosas, lo malo es que en caso de una pandemia mundial, te los fundes en sobrevivir, pagar el alquiler, comida gastos etc... Reconozco que lo de la pandemia no lo vi venir hubo alguno que sí lo vio venir e invirtió en Amazon pero no fue mi caso.



En resumen, que tuve que reducir mi objetivo a los 2000 machacantes Teniendo en cuenta que mi coste de vida en Estambul, la ciudad más cara de un país mucho más barato que España supone unos 340 € lo dejaremos en 400 € contando con algún imprevisto dentro del presupuesto. Las cuentas son bastante sencillas. 2000:400=5

5 meses para encontrar alguna forma de sostenerse económicamente, todo esto sin contar con la ayuda del programa internship que me permitiría alargar esto un par de meses más. Un español graduado en arte dramático en Estambul con apenas 2000€...

 

Pasos para la supervivencia


Paso 1

Formarme en enseñanza de lenguas, cursos ELE y el uso de las herramientas expresivas propias de mi carrera para aplicarlas en la enseñanza de español a extranjeros. ¿Por qué? Consejo top del día: Básicamente porque la demanda de profesores de español es muy alta en Turquía, y si como a mí, te gusta la enseñanza pues es un buen recurso extra.

Paso 2


Estudiar Turco cada día desde hoy hasta mi llegada a Turquía. ̶D̶i̶o̶s̶ Alá bendiga Duolinguo No es italiano, no es portugués, no es inglés, NO ES UNA LENGUA LATINA y esto pues... guau. Sí, guau. Requiere doble esfuerzo porque tienes que pensar de otra forma, con otra estructura mental. El orden de las palabras es... aleatorio, en serio... puedes ordenar las palabras como quieras...luego está lo de añadir sufijo tras sufijo a las palabras como si no hubiese un mañana. Bueno y como curiosidad (aunque esto creo que es una ventaja) no hay genero masculino ni femenino.


Paso 3


Aprovechar las oportunidades. Es decir, soy español, un graduado en artes escénicas, español titulado en doblaje, español con experiencia como formador/profesor, español, y con conocimientos de marketing y el mundo de la venta. Ah y español. ¿He dicho, ya que soy español? Ahora en serio, no lo digo por patriotismo, lo digo por interés, me explico. Si estáis en un país extranjero y por lo que sea necesitan un actor/profesor/vendedor o lo que quiera que sepáis hacer y lo necesitan en spanish version... pues... aquí tiene mi tarjeta señor/a.

Paso 4

Este paso aún lo estoy investigando y procuraré escribir algo más adelante cuando haya profundizado más, pero resumo el concepto. Preferimos que nos paguen 1 kilo de oro o uno de paja?... ya lo sé, la paja pesa menos pero centrémonos en lo importante.

Por favor vuelve a leer lo de la paja si de verdad te ha parecido razonable lo que acabo de decir. El oro vale más que la paja ¿no? Bien, pues esta es la idea, si estamos en un país en el que la moneda tiene menos valor que el euro, busquemos la manera de ganar en euros. Sin volverse locos, no me voy a hacer fortuna, al menos no económica pero 1 lira son 0,12€ y un 1€ son 8 liras...Llamadme pesetero pero prefiero cobrar el euro.

Paso 5 Construye una marca personal, hazte visible marca una diferencia y.. Vale, lo reconozco este es uno de los motivos por los que escribo esto, además de ayudar a mantenerme en contacto con el presente y con la gente que tendré lejos. Y si además sirve para ayudar o entretener a alguien, bienvenido sea. Pero lo que decía: Comunicación y Personal branding pero en serio, sin fliparse...



Paso 6 Disfrutar ¿No? un poquito, una miqueta, un chisco, a little bit please.

Paso 7 Escribir un blog. Para obligarte a estar activo, a investigar, a comunicar, a estar presente, a relatar tu historia. Además si consigues tener un público fiel, la semana que no publiques nada alguien sabrá que te han secuestrado, (tranquila mamá es una broma, me voy a vivir a Estambul, no a Coia) ¡Ah y una cosa más! Para eliminar prejuicios.


La gente no para de decirme lo valiente que soy, y a todos nos gusta que nos digan cosas bonitas, pero creo que muchos de ellos cuando lo dicen en su mente visualizan algo así:



Cuando la realidad es esto...

Bueno más bien esto...

Foto de Abdullah Ghatasheh Y con esta imagen me despido.


Sé que hoy me he puesto un poco más personal pero creo que ir alternando variedad de contenido me va a mantener más fresco y espero que a vosotros también os aporte algo este tipo de contenido. ¡Como siempre os dejo el Bonus track debajo de la línea final! Un abrazo digital, Yago.



 

En el Bonus track de hoy no tengo nada que explicar, solo ved, escuchad, y disfrutad.



55 visualizaciones

Entradas Recientes

Ver todo
bottom of page